อาถรรพ์90นางสิ้นเสียงไร้วิญญาณ

เรื่อง อาถรรพ์90นางสิ้นเสียงไร้วิญญาณ

      เรื่องสั้นชุดนี้ผมตั้งใจเขียนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อ และวิญญาณโดยที่บ้างครั้งอาจจะไม่ต้องปรากฏตัวออกมาให้เราเห็นในรูปแบบสยดสยองจนสั่นปราสาทก็ได้ แต่วิญญาณในบ้างช่วงเวลากลับนำพาความรู้สึกคิดถึง ความอบอุ่นของกลิ่นไอความรักมามอบให้กันเสมือนต้นไม้ในกระถางใบเล็กที่ได้รับความชุ่มชื่นจากละอองหยดน้ำไม่ต้องเปียกไปทั้งลำต้นขอแค่มีไอความชื้นพัดผ่านให้เพียงพอต่อการเจริญงอกงามก็คงพอเพียงแล้ว

      ผู้เขียนโตมากับบทเพลงยุคปลาย80ถึง90ปลายๆทำให้มีบทเพลงทั้งอินดี้และเพลงในกระแสหลักที่วัยรุ่นยุคนั้นต่างต้องฟังกัน เพลงในยุคนั้นเนื้อหาส่วนใหญจะพูดถึงเนื้อหาความรักเป็นส่วนใหญ่ จนวันหนึ่งผู้เขียนได้ไปนอนเล่นใต้ต้นคูณแล้วก็เกิดความคิดว่าถ้าเรานำเพลงที่เราชอบในช่วงที่เราโตมา มาแตกประเด็นแล้วตีความให้มันเป็นเรื่องผีๆมันจะออกมาเป็นยังไงนะ

      โปรเจ็คนี้ผู้เขียนเลยตั้งใจทำเป็น13บทเพลงรักยุค90 มาเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งเป็นเรื่องสั้น13เรื่องโดยพยายามไม่ดูมิวสิควิดีโอของเพลงนั้นเลยด้วยกลัวว่าจะมีแนวคิดของภาพจากมิวสิควิดีโอเข้ามาอยู่ในเนื้อหาของเรื่องสั้นใช้เพียงการนั่งฟังและอ่านเนื้อเพลงเพื่อตีความใหม่ในแบบฉบับของผู้เขียนเอง

โปรเจ็คนี้ผู้เขียนขอแสดงความคาราวะศิลปินทุกท่านที่ได้มอบแรงบันดาลใจให้กับงานเขียนของผู้เขียนไว้ ณ ที่นี้ด้วยความเคารพเป็นอย่างสูง